Mijn vrijwillergersweek in Elephant Nature Park

Voordat ik mijn ontzettend toffe never forget ervaring in de Elephant Nature park ga vertellen. Wil ik eerst iets met jullie delen. Doe er mee wat je zelf wilt maar ik wil iets duidelijk maken.
Voordat mijn trip begon had ik al maanden van te voren deze vrijwilligers week geboekt. Ik had er heel goed over nagedacht. Ten eerste wou ik zo dicht mogelijk bij olifanten zijn en ten tweede wou ik als toerist iets terug doen. Want toen ik er goed over na dacht wist ik dat het niet echt normaal was om op olifanten te rijden of degelijke. Dus kwam ik eigenlijk geheel ongeschoold naar het park. Maar wat ik nu allemaal weet heeft mij totaal geschokt en denk ik er vaak over na. Het meest effectieve manier om dit tegen te gaan is de stem te zijn van deze geweldige dieren. Dus lees en huiver.
Je moet nagaan dat een olifant een wild dier is. Hun eigen leven leiden met hun familie in de bossen. Maar deze dieren worden gebruikt om toeristen te vermaken en geld er aan te verdienen. Ze zwerven met hun "baas" door de straten van grote steden en halen geld op bij de toeristen. Je kan je voorstellen hoe dat is dat zoveel verschillende mensen jou elke dag aanraken op de foto met je willen, straatgeluiden, smog, maar bovenal alleen zonder familie met iemand die de baas over je speelt. Maar er zijn ook olifanten die gebruikt worden voor trekkingtochten. Elke dag weer zware parcours afleggen met een zware belading van mensen op je rug plus een mahout die op je nek zit en elke keer in je oren prikt of schopt zodat je precies weet wat je moet doen. Nogmaals elke dag, misschien wel 4 a 5 keer per dag. Maar ook olifanten die schilderen, darten of kunstjes moeten opvoeren in een show of in een circus. Is dit nog een wild dier die eigenlijk thuis hoort in een groot natuur park? Maar bovenal gaat dit natuurlijk niet zomaar. Een wild dier moet tam gemaakt worden en kunnen luisteren naar een mahout. Wat is het proces voordat een olifant mensen op hun rug duldt? Ik kan je zeggen dat dat proces echt verschrikkelijk is. Er is eigenlijk geen woord voor dat dat proces kan beschrijven. Ik heb dit op een filmpje gezien. Tijdens het filmpje kon ik amper mezelf in controle houden. Alle emoties kwamen naar boven maar vooral onmacht en onbegrip. Ik had gehuild.
Een jong olifantje wordt weggehaald uit zijn veilige omgeving, weg bij mama, oma en tantes. Dit jonkie wordt op een harde manier vastgebonden en met geweld een 'locker' in geduwd. Dit gaat natuurlijk niet zomaar. Tijdens het proces wordt de olifant met stokken met scherpe punten aan de uiteinden geprikt in de oren, ogen en voeten. De oren zijn het meest sensitief. Dit gaat gepaard met onuitstaanbaar gebrul van de olifant. Ik voelde de emotie van de olifant. Woede en onbegrip. Ze worden geslagen en geschopt en dit proces duurt minstens 7 dagen. 7 dagen in een locker opgesloten, gepest, geslagen en vastgeketend. Dit gebeurt volgens traditie. In de locker proberen ze op de olifant te zitten. Het is gruwelijk. Olifanten die uit de locker komen na 1 week zijn verward teneergeslagen gekwetst en vooral gewond, fysiek maar ook zeker mentaal. Sommige olifanten overleven dit proces niet en sommige houden een levenslange verwondingen er aan over. De meeste zijn blind en hebben gebroken botten. Moet je nagaan dat deze olifanten levenslange bereden worden door mensen. Ook zag ik een filmpje met een man op een rug van een klein jong olifantje. Hij sloeg het jonkie met een scherp voorwerp op zijn hoofd en oren. Tot bloedens toe. Het jonkie bleef zich verzette. Moedig maar uiteindelijk zinloos. Natuurlijk huilde ik als een baby. (Het is een goede eigenschap daar open over te zijn ;) Maar ik was natuurlijk niet de enigste. Als je daar niet doorgeraakt wordt heb je je hart geloof ik aan de andere kant zitten.
Dit proces blijft doorgaan omdat toeristen graag een olifant willen berijden. Voor wat? Reputatie? Upgrade van je Facebook vrienden? Maar bedenk je dat olifanten wilde dieren zijn en blijven en dit proces van jongs af aan moeten begaan voor ons. Hier in ENP lopen olifanten rond die gered zijn van lockers en hun leven lang mensen hebben gediend als werk olifant of toeristen olifant. Sommige hebben gebroken heupen, poten en voeten. Sommige blind en mentaal gebroken.
De founder van dit park heet Lek Chailet. Een toevoeging op mijn helden lijst. Wat een vrouw. Ik heb haar in filmpjes gezien van BBC en national geographic. Ze redt de olifanten persoonlijk. Elke olifant heeft een band met haar. Ze is een held voor deze olifanten. Ik heb haar live in actie gezien. Prachtig om tranen van in je ogen te krijgen. Ze is echt heel klein maar zit doodleuk onder een olifant. Ze zet zich niet alleen in voor olifanten maar voor elk dier. Geweldig.
Dus hier mijn opdringerig bericht. Als je ooit naar Azië komt en iets wilt met olifanten. Doe dan niet de trekkings maar kom naar het ENP. Hier zorg je pas echt goed voor de olifant en behandel je een olifant zoals die bedoelt is, langs de zijlijn.
Het allermooiste aan deze dieren is dat olifanten ons kunnen vergeven. Vergeven voor alle gruwelijkheden en ons weer kunnen vertrouwen. Dus heel politiek geformuleerd: kom in actie. Hopelijk heeft dit delen een domino effect en kunnen we nog heel lang genieten van deze geweldige dieren.

Dag 1 werd ik 8.00 verwacht op het hoofdkantoor. In de auto werden we al gedoopt dmv een filmpje, een docu over het park en de founder. Rond 9.30 arriveerde we op het park. Uitgebreide rondleiding gekregen al wat taken gedaan en daarna stond een heerlijke lunch op ons te wachten. Op het hoofdkantoor werd al duidelijk dat er bijna alleen maar meisjes aanwezig waren. Jong ook. Ik had verwacht dat er van alles wat rondliep. Helaas geen dutchies. Niet dat ik daar grote waarde aan hechtte maar als de groep van 60 mensen alleen maar uit Engelstalige mensen bestaat was een dutchie wel fijn geweest. Ik kan prima Engels spreken en verstaan maar allerlei accenten door elkaar moet ik toch altijd mijn oren er bij houden. Dat was wel jammer. Wat je wordt er al snel moe van en je verliest daarmee een banding. Naja prima. Ik was er toch voor de olifanten.
En olifanten heb ik gezien! 40 olifanten in totaal. Oa 3 kleine baby olifantjes van allemaal ongeveer 1 jaar oud. Het was echt zo ontzettend prachtig om al deze olifanten te zien. Ik stond letterlijk 2 a 3 meter van ze af. Echt veel dichterbij ben ik niet geweest. (Behalve met voederen) want ik wou ze in hun waarde laten en hun hun eigen leven laten leiden. Ik kon geloof ik alleen maar Wowww roepen. Meer kwam er niet uit. Eindelijk stond ik daar oog in oog met de meest prachtige historische dieren ooit. Heel cheesy maar ik werd gegrepen door hun schoonheid. Ik heb een tijdje gezeten en gekeken. Alleen gekeken en observeren is voor mij al genoeg. Daarna de grote klap op de vuurpijl. We mochten de olifanten baden. Hoe vet is dat. Het was eigenlijk heel simpel. Je kreeg een emmer in je klauwen gedouwd en begin maar met hozen. Hozen richting de olifant natuurlijk. Ik moest mezelf echt elke keer bewust maken van het feit dat ik verdomme emmers met water op een meters hoge olifant aan het gooien was. Deze herinnering draag ik op mijn hart. Zo snel is een olifant niet nat dus liters water moest er voor gebruikt worden. De olifant beslist zelf of zij genoeg heeft gehad en loopt dan weg. Ik heb daar wel aan moeten wennen dat een olifant richting mij kwam lopen. Ze zijn ontzettend massief en groot. 1 klap en je ligt verdomd snel in het ziekenhuis. Je moet er dan ook goed voor zorgen dat je niet precies voor een olifant staat, ze zien je dan niet want dat is hun blinde vlek. De ogen staan naar buiten dus ik rende constant naar de zijkant zodat de olifant mij kon zien. Maja soms is het dan ook niet nodig want de helft is blind. Ik zorgde er dan gewoon voor dat ik aan de achterkant stond. Ook erg prachtig. ;) daarna werden we soort van opgeleid. We kregen de meest gruwelijkste filmpjes te zien. Ik denk dat dit wel nodig is. Dan pas besef je echt hoe slecht het is om op olifanten te rijden ed. Later werden we verwacht om deel te nemen aan een welkoms ritueel. Kinderen speelde liederen op traditionele Thaise muziek instrumenten. Super schattig. Daarna vond er een boeddhistisch ritueel plaats. Ik weet het niet meer zo precies maar het ging er om dat kwade geesten verdreven worden en wij geluk mochten ontvangen. Kwade geesten werden in een organisch "bootje" gestopt en in de rivier gezet meegesleurd door de stroming. Ieder van ons kreeg een wit bandje, links voor vrouwen en rechts voor mannen. Het was de bedoeling dit bandje 3 dagen lang om te houden. Dit zou voor goed geluk zorgen. Als 3 dagen versterken zijn mag je het bandje er af halen niet knippen of kapot maken want dat brengt slechte karma, vervolgens moet het bandje bewaard worden en mag het niet in de prullenbak gegooid worden. 1 meisje had dit wel gedaan en een paar seconde later haalde ze haar vinger open met een scheermesje! Haha je moet er in geloven maar ik heb hem veilig ergens in mijn backpack gestopt. Daarna werden we gezegend met heilig water.

De vrijwilligers week is opgedeeld in dagen en elke dag staat er in de ochtend en in de middag een klus op je te wachtte. Ontbijt is om 7.00 en werken begint om 8.00. Van alle vrijwilligers werden er 4 groepen gemaakt. Met je groep deed je alle taken. Dinsdag begonnen we met bomen planten. We werden gereden naar een open plek ontvangen door mannen in pak (ik geloof dat het boswachters waren) schoolkinderen en locals uit het dorp. Eigenlijk was het meer een publiciteit stunt want echt hard gewerkt werd er niet. Het was wel super grappig hoe dat allemaal ging. De boswachters graven een gat en wij zetten de kleine bamboe boompjes erin. Ondertussen werden er mega veel foto's gemaakt en op het einde een grote groepsfoto. Mooi stonden we er niet echt op want we waren bezweet en besmeurd met modder. Ik vond het super cute. In de middag mochten we onze scheppen en vorken pakken want we moesten het park opruimen. We werden het park in gereden en gedropt op een plek waar olifanten gegeten hadden. Onze taak was de oude bamboe bladeren te verwijderen. Dit is slecht voor de darmen van de olifant. Een gebeurtenis werd het wel. Ten eerste is het regenseizoen begonnen dus het kwam met bakken de lucht uit. Het is echt een douche dus binnen een paar seconden was ik een bezopen katje. Goed ik was dat natuurlijk wel gewend van ons koude kikkerlandje. Maar schuilen was wel iets fijner. De mahouts op het park hebben als taak op de olifanten te passen. Een baby sitter dus ;). Ze mogen alleen hun handen en stem gebruiken. Levensgevaarlijk dat wel. Elke mahout heeft 1 olifant. Dus ze zijn constant bij de olifant. (Uiteindelijk willen ze van de mahouts af maar dat is nog een lang proces). In het park zijn er hutten gebouwd voor de mahouts. Dus een perfecte schuil plaats voor ons. Het grappige is dus dat sommige jonge olifantjes het geweldig vinden de mahouts achter na te zitten en een beetje te plagen. Ik vind dat alleen maar mooi want dat betekend dat ze er niet bang voor zijn en hun eigen wil hebben. Dus werden wij ook de Sjaak. Het kleine prinsesje van de groep kwam gewoon letterlijk in de hut gelopen. Wat een angstaanjagend moment. Achter af natuurlijk hard gelachen maar op dat moment dacht ik echt even waar ben ik aan begonnen. Ze kwam elke keer maar weer terug komen. Haha. Met de schrik vrij gekomen vervolgde ik mijn werk. Makkelijk ging het niet want ik moest telkens over mijn schouders kijken of er geen 10 tonner op mij af kwam gestormd. Uiteindelijk zonder kleerscheuren eraf gekomen. Ik lag al om 21.00 in mijn bed, ik was kapot. Dit was trouwens elke dag zo.
Woensdag koos ik er voor om een dagje mee te lopen in de honden opvang. Ze hadden al laten weten dat ze erg op zoek waren naar vrijwilligers. Dus gaf ik mezelf op. Vroeg in de morgen begon ik met de honden uit te laten. 1 voor 1. De honden vanuit de kennels worden 3 keer per dag uitgelaten. Deze specifieke kennels horen bij de kliniek. Dus elke hond heeft een aandoening. Omdat ze zo weinig bewegingsvrijheid hebben worden ze allemaal uitgelaten. De uitlaat gebieden zijn al bepaald dat komt omdat er zoveel honden los lopen en sommige echt heel vals zijn en die bijten. Honden gevechten zijn de orde van de dag. Heerlijk om deze honden wat te mogen aanbieden. Sommige zijn super vrolijk en andere echt angstig. Deze honden zijn trouwens gered van de overstromingen in 2009. Daarna was het tijd om de teken weg te halen. Wat een smerig klusjes. Want sommige honden vinden het echt een verschrikking. Logisch ook want die teken zijn een naar soort. Bij 1 hond had ik er zeker 15 van verwijderend. Toen kreeg ik de opdracht om de honden te wassen. Haha. Ik was klets nat! Gespeeld en gewandeld ging de dag snel voorbij. Ik stopte eerder want ik werd honds beroerd. (Goede woordkeus). Na het eten direct naar bed gegaan. Volgende dag nog steeds beroerd. Maar begon de dag maar wel want ik wou niks missen. De dag startte met een olifanten wandeling. Simpel gezegd bezoek je alle olifanten. Kan ze van dichtbij zien en fotograferen natuurlijk. Daarna voederen. Voeder en bad tijden zijn elke dag het zelfde. Je kan gewoon aanschuiven als je wilt. Na het voederen gingen we op bezoek bij een schooltje in het dorpje. Wat een schatjes allemaal. We leerde inbinden, Thaise muziek maken, leerde de kinderen het Engelse alfabet en speelde een potje volleybal met ze. Ik vond dit echt ontzettend leuk. De kinderen waren zo benieuwd naar je.
Terug op het park gingen we onkruid wieden op een veldje dat wordt verbouwd om een nieuw onderkomen voor een mannetjes olifant te creëren. In totaal zijn er 2 volwassen mannetjes. Allebei gered uit de locker. Omdat Lek (founder) geen fokprogramma voor ogen heeft wilt ze de mannetjes een goed onderkomen geven verwijderd van alle dames. Omdat er nu al 3 baby's zijn geboren heeft ze veel kritiek gehad op haar werkwijze. Dat het ook een toeristische trekpleister zou zijn. Dat is niet haar eerste doel. Haar doel is om de olifanten te redden uit de toeristen industrie en mensen daar bewust van maken. Deze mannetjes staan nu apart. Ze zijn musth. Dan betekend dat ze in een Bronstijd zitten. Daarin zijn ze erg agressief en super gevaarlijk. Ook willen ze voortplanten maar Lek heeft niet de ruimte om baby olifanten te kunnen stallen en omdat bijna alle vrouwtjes wel een aandoening hebben staan die er ook niet echt op te wachtte. Omdat er nu 2 baby mannetjes zijn is dit dus best een probleem. Daarom heeft ze ook besloten geen mannetjes meer te redden. Want ze heeft helaas geen ruimte voor ze. Ook omdat mannetjes apart leven van de kudde en omdat het kopen van nieuw land te duur is. Haar doel is natuurlijk de olifant te redden.
Ik voelde me nog steeds niet echt lekker dus besloot ik een traditionele Thaise massage te doen. Oooo dit was echt fantastisch. Ze legt je in de meest bizarre posities en heb wel eens me lach in moeten houden. Maar daarna voel je je echt als een vis in het water. Terug in mijn bungalow, die ik trouwens deelde met een Engels meisje heb ik alle vitamines ijzers en zoutoplossingen tot mij genomen. Daarna heb ik heerlijk kunnen slapen.
Vrijdag begon de dag met de stallen uit mesten en voelde ik mij gelukkig weer wat beter. Wat een zwaar klusje want die drollen weegen bijna 5 kilo en er zijn veel stallen! Daarna eten uitladen vanuit de truck. Dit heb ik al meerdere keren gedaan, deze trucks rijden af en aan met bananen, pompoenen en watermeloenen. Ik vind het een super leuk klusje. Omdat we als het waren een lijn maken en zo het fruit aan elkaar doorgeven. Heerlijk met fruit gooien. ;) Ook voeden gebeurd dagelijks. Dit keer ook. Ik vind dit ook mega leuk. Ik legde een stuk fruit in de slurf en de olifant propte het in zijn eigen mond. Sommige eten echt als machines. Dus het is nog een klus de olifant te vrede te houden. Op een gegeven moment was ik 5 olifanten tegelijk aan het voeden. Wat een moment was dat zeg.
Zaterdag mochten we pompoenen en watermeloenen schoonmaken in een mega basin. Daarna hebben we de olifanten gevoed en na de lunch vertrokken we met Lek het park in. Dit was geweldig. Ten eerste omdat Lek zo vertrouwd is met deze beesten en andersom ook. Ze zit gewoon onder een olifant en zingt liedjes voor hen. En ten tweede omdat we zo hard hebben gelachen en anderzijds hard voor ons leven hebben moeten rennen. Twee kuddes vormde samen en elke kudde heeft 1 kleintje. Een jongen en een meisje. Zo snel als ze elkaar zagen rende ze op elkaar af en speelde tot dat ze niet meer konden. Wat er nog eens bij kwam is dat ze het heerlijk vinden om kattenkwaad uit te halen. En daarmee bedoel ik keihard op mensen aflopen. En dat deden ze hoor. Hahaha. Meerder keren kwamen ze opeens heel sneaky op ons af gedenderd en wij moesten natuurlijk uit de voeten komen. Dit werd ook meerdere keren gezegd, gewoon keihard wegrennen. Ik heb om andere mensen hard gelachen omdat sommige echt voor hun leven rende en om mezelf natuurlijk. Ik sta midden in een veld met prachtige beesten om mij heen met 2 jonkies die het toevallig leuk vinden mensen te laten schrikken. Haha. Grote glimlach plus een kippenvel herinnering. Met deze kudde liepen we naar de rivier waar ze heerlijk hebben gezwommen. Kon er wel uren naar kijken. Grote massale beesten die helemaal koppie onder verdwijnen in het water, waarbij je alleen een slurf boven het water uit zag steken. Wowww.
Na het baden deed Lek haar praatje en mocht je vragen stellen. Hier werden we weer geconfronteerd met de gruwelijkheden. Oeff. Het was wel prachtig Lek aan het woord te zien. Ze is ontzettend inspirerend en een ware held voor iedereen. Speciaal voor de olifanten natuurlijk.
De Dag kwam op zijn einde en werden we uitgenodigd voor een speciale diner. Trouwens op alle speciale en traditionele gebeurtenissen wordt je geacht je knieën en schouders te bedekken. Kinderen traden dansend voor ons op en kregen Thaise gerechten geserveerd. Ik kon dit nauwelijks door mijn keel krijgen want het was echt mega pittig. Wow mijn mond stond in brand.
In de avond is er nauwelijks wat te doen. Meestal deden we een spelletje of lekker met elkaar kletsen. Zo kwam ook zaterdag, mijn laatste dag op het kamp ten einde.
Zondag ochtend mesten we nog even de stallen uit en was het werk gedaan. Rondje olifanten gedaan om ze allemaal dag te zeggen. Daarna ingepakt, uitgecheckt, groeps foto gemaakt en zijn we met busjes naar de stad gereden. Einde van mijn fantastische week met olifanten. Ik zal deze ervaring nooit meer vergeven. Dit staat op mijn hart gedrukt en ik zal altijd met een grote glimlach op deze week terug kijken. Dit is het meest toffe en bijzondere wat ik ooit gedaan heb. Ik ga mijn best voor me zelf doen dit nog meerdere keren in mijn leven te mogen meemaken. Ooit kom ik weer terug om te zien hoe het park veranderd is en of Lek haar doelen heeft kunnen bereiken!
Top ervaring.
Kus fleur